Tarihimizi anlatırken, Anadolu'da türlü uygarlıkların bir arada hoşgörü ile yaşadığı kalıp cümlesi sık sık tekrarlanır. Ama ne yazıkki türlü örnekler bu kalıp cümlenin gerçeklerden uzak olduğunu düşündürmektedir. Dönem dönem bu örneklere yenileri eklenir; Altındağ olayları da bunlardan biri.
Yıllar ilerlese de insanlar bir şeylere tepkisini taşla, yağmayla, küfür ile göstermekten vazgeçmedi. İki grup arasında tartışmada bıçaklanarak hayatını kaybeen 18 yaşındaki bir gencin ardından Ankara'nın Altındağ ilçesinde bazı mahallelerde önüne geçilemeyen hareketlilikler yaşandı. Ne zamandır beklenen ilk kıvılcım ortaya çıkmış oldu. Güvenlik güçlerinin dahi kontrolde zorluklar yaşadığı öfkeli kalabalıklar, tepkisini o bölgede yaşayan göçmenlere yöneltti.
Tepkiyi hep yanlış zamanda, yanlış yerde, yanlış kişiye yöneltmede oldukça başarılıyız. Bu yaşanan son saldırı, ülkenin iyiye gitmesi konusunda neyi değiştirecek? Tanımadığın birinin arabasını yakmak nasıl bir mutluluk getirecek? Taşlanan evde yaşayan çocuğun travması kime ne kazandıracak?
90'lı yıllardan bu yana ülke ne yazıkki bir şeylere tepki gösterme konusundaki tüm ilkelliğini korumayı başarmış durumda.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder